خشکسالیهای پیاپی و طولانی سبب شده تا قزل اوزن که در گذشتههای نهچندان دور آن را رودخانه وحشی در فصل پاییز مینامیدند کاملا خشک شده و به یک رودخانه فصلی تبدیل شود. خشک شدن کامل رودخانه قزل اوزن مشکلات فراوانی را در شمال غرب کشور ایجاد کرده است که برای نمونه میتوان به عدم تامین آب کافی برای مساحت عظیمی از شالیزارهای حاشیه رودخانه و مراکز پرورش ماهی اشاره کرد. خشک شدن کامل قزل اوزن زنگ خطر جدی را برای شالیکاران گیلانی نیز به صدا درآورده است؛ زیرا با عدم تامین آب کافی برای سد منجیل توسط این رودخانه، عملا کشت برنج در بخشهای زیادی از استان گیلان هم ناممکن است.